παράβυστος

-ο / παράβυστος, -ον, ΝΜΑ [παραβύω]

φρ. «εν κρυπτῴ καὶ παραβύστῳ» — σε απόμερο τόπο, σε απόκρυφο μέρος, κρυφά, μυστικά

αρχ.

1. αυτός που πηγαίνει κάπου χωρίς να έχει προσκληθεί, που παρεμβαίνει κάπου αυτόκλητος, που χώνεται κάπου με δική του πρωτοβουλία

2. αυτός που έχει χωθεί πίσω από γωνία, που έχει κρυφτεί σε απόμερο τόπο, μυστικός, κρυφός, απόκρυφος

3. το ουδ. ως ουσ. τὸ παράβυστον

α) δικαστήριο τής αρχαίας αθηναϊκής πολιτείας όπου δίκαζαν οι ένδεκα, δηλαδή οι αντιπρόσωποι τών δέκα φυλών και ο γραμματέας τους, και το οποίο ονομάστηκε έτσι επειδή ήταν μικρό και βρισκόταν σε απόκρυφο μέρος

β) (κατά τον Ησύχ.) «μικρὸν κλινίδιον παρατιθέμενον τῇ μεγάλῃ»

γ) (γενικά) απόκρυφος τόπος

3. φρ. α) «παράβυστος κλίνη» — μικρή ή συμπληρωματική κλίνη

β) «ἐκ παραβύστου κάθημαι» — παρακάθημαι σε δείπνο χωρίς να έχω προσκληθεί, αυτοκλήτως.